Władysław Radwan (1884-1963) – był naczelnikiem Wydziału Kształcenia Nauczycieli w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W czasie wojny pracował w podziemnym Departamencie Oświaty i Kultury Delegatury Rządu Londyńskiego na Kraj, gdzie kierował działem kształcenia i wychowania, był przewodniczącym Głównej Komisji Planowania w tymże departamencie, a po wojnie radcą ministra oświaty. Wybitny pedagog, intelektualista i społecznik, poza pracą zawodową i działalnością na rzecz szkolnictwa, przejawiał dosyć niezwykłe zainteresowania. W dwa lata po sprowadzeniu się do Zalesia, aby zaspokoić potrzeby lokalnej społeczności założył Towarzystwo Przyjaciół Zalesia Miasta-Las. W latach trzydziestych zawiązał Koło Miłośników Róż, aby wraz z innymi podzielać swoje pasje ogrodnicze. W obu organizacjach wykazywał niezmierną aktywność i zaangażowanie. W okresie okupacji razem z żoną Heleną udostępnił swój dom na szpital polowy, a potem na tajne nauczanie, w którym sam aktywnie uczestniczył pomagając Ewie Krauze prowadzić prywatną a potem publiczną szkołę podstawową. Wiele cennych przemyśleń Władysława Radwana, szczególnie na temat kształcenia zawodowego zostało zrealizowane w Polsce Ludowej. W latach 50. wziął jeszcze udział w dyskusjach nad reformą szkoły średniej ogólnokształcącej, opracowując publikacje na ten temat. Zrezygnował z pracy w Ministerstwie Oświaty ze względu na niesprzyjającą sytuację polityczną. Zaczął pracować w szkole Ewy Krauze jako nauczyciel biologii, matematyki i fizyki. Ostatnie lata życia poza nauczaniem spędził na pisaniu, o ile stan zdrowia mu na to pozwalał. Zmarł 1 lipca 1963r. Dom Władysława i Heleny Radwanów przy ul. Anny Jagiellonki 12 został wpisany do Rejestru Zabytków.
Władysław Radwan
